Dyskryminacja ze względu na niepełnosprawność ma miejsce kiedy z powodu swojej niepełnosprawności, dana osoba nie jest równo traktowana z innymi. Wtedy mamy do czynienia z dyskryminacją bezpośrednią. Natomiast wyróżnia się także dyskryminację pośrednią. Jest to sytuacja, gdy pozornie neutralny przepis, kryterium lub, w kontekście komunikacji miejskiej, praktyka stawiają w szczególnie niekorzystnej sytuacji osoby niepełnosprawne w porównaniu do innych osób.
Komunikacja miejska jest kluczowym elementem życia miejskiego, ale aby była naprawdę dostępna dla wszystkich, musi także brać pod uwagę i respektować potrzeby osób niewidomych, które tak jak wszyscy, z niej korzystają. Istnieje kilka rozwiązań, które mogą uczynić komunikację miejską bardziej przyjazną dla tej grupy społecznej.
- Znaki dźwiękowe na przystankach:
Instalacja systemów generujących znaki dźwiękowe na przystankach umożliwi osobom niewidomym łatwiejsze zlokalizowanie i zorientowanie się w otoczeniu przystanku. Jest to rozwiązanie szeroko stosowane w miastach, natomiast nie wszystkie przystanki są w takie tablice z głośnikami wyposażone. - Przystosowane komunikaty głosowe w pojazdach:
Wprowadzenie komunikatów głosowych w pojazdach, informujących o trasie, przystankach i ewentualnych zmianach, umożliwi niewidomym lepsze zrozumienie trasy podróży. Takie rozwiązanie istnieje np. we Wrocławiu, natomiast brakuje go w innych dużych miastach takich jak Poznań czy nawet… Warszawa. - Dotykowe mapy na przystankach i w pojazdach:
Umieszczanie dotykowych map na przystankach oraz w pojazdach pozwoli niewidomym na fizyczne zrozumienie trasy i orientację w danym miejscu czy pojeździe. - Aplikacje mobilne z dostosowanymi opcjami:
Tworzenie aplikacji mobilnych z udogodnieniami dostosowanymi do osób niewidomych. Takimi jak odczytywanie rozkładów jazdy za pomocą syntezatora mowy. Zwrócił na to uwagę Jan Szuster, który stworzył aplikację TOTUPOINT ułatwiającą korzystanie z komunikacji miejskiej. - Przeszkolenie personelu:
Nic nie zastąpi odpowiedniego przeszkolenia personelu komunikacji miejskiej w zakresie obsługi osób niewidomych. Na przykład, w Wielkiej Brytanii kierowcy autobusów mają obowiązek zatrzymywać się na przystanku, na którym oczekuje osoba niewidoma i poinformować ją ustnie o linii i kierunku autobusu, którym właśnie kierują. Taki społeczny „układ” zakłada automatycznie, że osoba niewidoma musi w widocznym miejscu oczekiwać na nadjeżdżający autobus. - Zwiększanie świadomości społeczeństwa
Wzrost świadomości społeczeństwa w kwestii osób z niepełnosprawnością wzroku jest kluczowy dla budowania bardziej zintegrowanej i wspierającej społeczności. Edukacja społeczeństwa na temat wyzwań, z jakimi borykają się osoby z niepełnosprawnością wzroku, przyczynia się do tworzenia bardziej empatycznej i włączającej przestrzeni. Zwiększona świadomość społeczeństwa w zakresie potrzeb osób niewidomych może skutkować bardziej dostosowanym otoczeniem oraz usługami, które ułatwią im pełny udział w życiu społecznym. Działania mające na celu podniesienie świadomości społeczeństwa wobec osób z niepełnosprawnością wzroku przyczyniają się do likwidacji stereotypów i promowania równości szans we wszystkich sferach życia. Aby dostać kilka podstawowych rad, warto obejrzeć krótkiego TikToka nakręconego przez Mateusza Glena wraz z VIPteamem.
Działania mające na sprawienie, że komunikacja miejska będzie bardziej przyjazna dla osób niewidomych nie tylko poprawią ich mobilność, ale także przyczynią się do bardziej inkluzywnego społeczeństwa. Takie inicjatywy są nie tylko etyczne, ale również strategiczne dla rozwoju miast, które chcą dbać o potrzeby wszystkich swoich mieszkańców.
Zainteresowani artykułami na temat osób z niepełnosprawnością wzroku? Sprawdźcie artykuł na temat Szczecina lub poczytaj o podstawowych poradach na temat komunikacji z osobami niewidomymi.